تاریخچه انار

تاریخچه انار:

اکثر محققین نوشته اند انار بومی ایران بوده و بتدریج در مناطق آسیای مرکزی تا هیمالیا، خاورمیانه، آسیای صغیر و حوزه مدیترانه گسترش یافته است. پراکندگی وسیع انارهای وحشی در سواحل دریای خزر و همچنین جنگلهای جلگه ای و نفاط استپی مانند جنگلهای غرب در لرستان، کردستان، چهارمحال بختیاری، فارس، بلوچستان و در دامنه های جنوبی البرز، در دره های شرق و غرب منجیل و دره لوشان تائیدی بر این مطلب میباشد.

آنچه مسلم است کشت انار و بهره برداری از آن از زمان باستان متداول بوده است مثلا در کتب مذهبی آمده است (به نقل از دایرﺓالمعارف بریتانیکا) که در آئین زرتشت نیز کشت و کار درخت انار در منازل امر نیکو محسوب میگشته و همچنین در کتیبه های تخت جمشید میتوان کنده کاریهای بزرگ انار را مشاهده کرد و این خود نشانه شناخت ایرانیان از انار و کشت و کار آن است . چنانچه گفته شده است ایران اولین زادگاه انار و پس از آن در نواحی آسیای مرکزی و به شمال افریقا و یونان راه یافته است. در کتب روم مربوط به سه قرن پیش از میلاد مسیح نیز از انار و درخت آن نام برده شده است.

تئوفراستوس پدر گیاهشناسی 300 سال قبل از میلاد مسیح(ع) بر درخت انار شرح نگاشته.

بر حسب آنچه در انجیل آمده است حضرت سلیمان باغی از انار داشته است. همچنین وقتی بنی اسرائیل در بیابان برهوت سرگردان بوده اند، به خاطر از دست دادن آسایش خود در مصر غصه میخوردند و آرزوی انارهای خنک میکردند.

انار در افسانه های باستان نزد بعضی از اقوام به جهت دانه های فراوانش بعنوان سمبل عامیانه ثروت و تولید شناخته می شده است از اینرو در بعضی از نواحی ترکیه هنوز هم تازه عروسان یک انار رسیده را در مراسم ازدواج به زمین میکوبند تا بدانند چند دانه به بیرون پرتاب میشود و آنرا نشانه تعداد فرزندان خود میدانند.

همچنین انار در یونان باستان سمبل عشق و تولید شمرده میشده، بنابر افسانه ها این درخت از خون اوژستیس به وجود آمده، در بعضی نواحی آسیای باستان، گاهی بعنوان خدای جوان در حال مرگ بنام ریمون نامیده میشده چنانچه اعراب نیز بدان رمان میگویند.

گل انار برای کارتاژیها (فینیقیه ایها) جنبه تقدس داشته و با این انگیزه از انار باغهایی را احداث نمودند.

هومر شاعر یونانی در قرن هفتم قبل از میلاد از درخت انار در کتاب ادیسه نام برده است و از آن درختی بعنوان درختی که در باغهای فریسه و فریجیه پرورش داده میشده یاد کرده است.

یونانیان قدیم بر این عقیده اند که آفردیت الهه عشق این گیاه را در یونان کاشته و وجود آن سبب گشایش و فراوانی میگردد.